روابط دوجانبه ایران و شیلی
در پی استقرار مجدد دمکراسی و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در شیلی که برای اولین بار پس از کودتای نظامی سال 1973 انجام می شد، دولت جمهوری اسلامی ایران در روز ۳۰ فروردین ۱۳۷۱ طی مصوبه‌ای اجازه برقراری روابط سیاسی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت شیلی را صادر کرد. در این مصوبه که به امضای حسن حبیبی معاون اول وقت رییس‌جمهوری رسیده آمده است: «هیأت وزیران بنا به پیشنهاد مورخ ۱۱ آذرماه ۱۳۷۰ وزارت امور خارجه تصویب نمودند: وزارت امور خارجه مجاز است نسبت به برقراری روابط سیاسی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت شیلی اقدام نماید.»
متعاقباً، در همان سال و به دنبال صدور اعلامیه مشترک دو کشور مبنی بر برقراری مجدد مناسبات دیپلماتیک، سفارت جمهوری اسلامی ایران در سانتیاگو افتتاح شد و تا سال 1378 بصورت یک جانبه فعال بود. در این سال به دلایلی تعدادی از نمایندگی های ج.ا.ایران در خارج از کشور ازجمله سفارت کشورمان در سانتیاگو بسته شدند. شیلی در آن زمان تلاش نمود تا جمهوری اسلامی ایران را از این تصمیم منصرف نماید. در همین راستا وزیر معادن آن کشور جهت جلوگیری از این اقدام به تهران سفر نمود. آقای سرخیو خیمنز وزیر وقت معادن شیلی به همراه یک هیأت تجاری ـ صنعتی در اسفند ماه 1377 به تهران سفر کرد و پیام کتبی رئیس جمهور کشورش را تقدیم جناب آقای خاتمی رئیس جمهور وقت کشورمان نمود .متعاقب این تعطیلی، جمهوری اسلامی ایران تصمیم به معرفی سفــــــیر ترددی گرفت که دولت شیلی از این امر به خوبی استقبال نمود و درکمترین فاصله زمانی ممکن ( تقریباً دوهفته) موافقت خود را برای پذیرش سفیرجدیدکشورمان اعلام کرد. با پایان مأموریت سفیر اکردیته شیلی در تهران ( سفیر این کشور در سوریه در تهران اکردیته بود ) در اواخر سال 79 شیلی سفیر خود در سازمان ملل را بعنوان سفیر جدید اکردیته در جمهوری اسلامی ایران معرفی کرد و بعد از مدتی انجام این امور را به سفیر خود در هند واگذار نمود.
در بعد پارلمانی نیز تحرکاتی در روابط ایجاد و گروه دوستی پارلمانی برای نخستین بار در مجلس سنای شیلی تشکیل و متعاقب آن در مجلس شورای اسلامی نیز اقدام مشابهی صورت پذیرفت . در راستای توسعه مناسبات در تمامی ابعاد سیاسی، اقتصادی و پارلمانی میان ج.ا.ایران و شیلی و حضور فعال در این کشور، در سال 1385 تصمیم به اعزام سفیر مقیم و بازگشایی مجدد سفارت به صورت دائم در سانتیاگو گرفته شد و پس از یک دوره وقفه تقریباً 8 ساله عدم فعالیت سفارت مقیم، در تاریخ 6 تیرماه 1386 سفیر جدید استوارنامه خود را تحویل رئیس جمهور وقت شیلی داد و رسماً فعالیت خود را به عنوان سفیر مقیم آغاز کرد. شیلی نیز که امور خود در ایران را از طریق سفارت آن کشور در هند انجام می داد.